Monday, June 25, 2018


कोसळतोय वळीव खिडकीबाहेर
तडतडत आहेत तावदानावर त्याचे टपोरे थेंब
अंगणात साचलेलं तळ जगतेय त्याचे क्षणभंगुर अस्तित्व
गेटबाहेर उभी आहे माझी बाईक एकटीच
तिलाही सवय झाली आहे आता एकट्याने भिजायची
आठवतेय तीही पावसात चढलेला पन्हाळ्याचा घाट
आणि आपण दोघे चिंब भिजलेले.. प्रेमात
तबक उद्यानाबाहेरची गरमागरम भजी
आणि कॉफीत बुडवून खाल्लेली ती बिस्किटे ग्लुकोजची
आजही उभा आहे मी खिडकीच्या ह्या बाजूला
हातात कॉफीचा कप घेऊन
आजही कोसळतोय वळीव डोळ्यातून
आणि मनात साचलेलं तळ आजही वाट बघतेय
एखादे प्रतिबिंब त्यात उमटण्याची
नि ह्या प्रतिक्षेत सगळेच आहोत आम्ही... एकटे..
ते तळ, ती बाईक, ती कॉफी आणि मीही